ضرورت شكل گیری نظام نخبگانی كارآمد در كشور
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۱۴۳۵۱
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دكتر محمدعمار امینی مدیر كل دفتر طرح و برنامه و دبیر شورای پژوهش و ارتباط با صنعت بنیاد ملی نخبگان در مصاحبه با برنامه گفتگوی علمی رادیو گفت و گو پیرامون موضوع نقش آفرینی نخبگان در عرصه حكمرانی گفت: در خصوص تعریف نخبگی مطالعات زیادی در كشور صورت گرفت و در نهایت در سال ۱۳۹۱ سند راهبردی كشور در مورد نخبگان در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینكه بر اساس این سند یك مفهوم كلیدی مبنای تعریف قرار گرفته و آن مفهوم فعالیت نخبگانی است افزود: فعالیت نخبگانی فعالیتی است اثر گذار بر رشد و پیشرفت كشور كه شامل عرصه های مختلف از قبیل علم و فناوری و فرهنگ می شود. بر اساس این مفهوم نخبه فردی است كه چنین اثرگذاری در جامعه از خود بروز داده باشد.
امینی ادامه داد: مفهوم دیگری به نام صاحب استعداد برتر را داریم كه به صورت بالقوه این ویژگی را داراست كه اگر در مسیر درست توانمند و به كارگیری شود در آینده به فرد نخبه و اثر گذار در جامعه تبدیل می شود.
وی با اشاره به اینكه نخبگان دانشگاهی بخشی از اجتماع نخبگان را تشكیل می دهند تصریح كرد: در هر حوزه ای فردی اثرگذار در رشد و پیشرفت كشور باشد به عنوان نخبه تلقی می شود. دانشگاه نقش مهمی در پرورش نخبگان در كشور دارد.
امینی گفت: ما در دانشگاه ها مسیر آموزش را ارتقاء داده و به سمت پژوهش حركت كردیم و بعد از آن به سمت دانشگاه های نسل سوم و فناور پیش رفتیم. در حال حاضر به دنبال این هستیم كه دانشگاه ها مسئله محور باشند.
وی با ذكر این مطلب كه مسیر نخبگانی برای اینكه استعداد برتر به نخبه اثر گذار تبدیل شود در اسناد بالا دستی ترسیم شده است مطرح كرد: گام اول در این مسیر شناسایی افراد است گام دوم هدایت فرد مستعد در مسیر رشد استعداد هاست یعنی نخبه را برای اثر گذاری آماده كنیم و گام بعدی جذب فرد مستعد در حوزه مربوطه است.
مدیر كل دفتر طرح و برنامه و دبیر شورای پژوهش و ارتباط با صنعت بنیاد ملی نخبگان گفت: در گام جذب و به كارگیری افراد نخبه ما چهار مسیر داریم یكی از آنها جذب در دستگاه های دولتی است مسیر دوم جذب در هیئت های علمی دانشگاه هاست. مسیر سوم فعالیت و كار در شركت های خصوصی است و آخرین مسیر هم كار آفرینی است كه نخبگان كسب و كاری را راه اندازی كنند.
امینی با تاكید بر اینكه تعداد كمی از افراد قابلیت حركت در چهار مسیر را دارند گفت: بنابراین مشخص كردن این موضوع اهمیت زیادی دارد. در بحث حكمرانی نخبگان ،مسیر باید به درستی طی شود. ما باید ابزار های شناسایی را روز به روز گسترش دهیم و در بحث توانمند سازی نخبگان رشد كنیم.
وی افزود: بنیاد ملی نخبگان برنامه های مختلفی برای استعداد های برتر دارد. در شورای پژوهش ارتباط با صنعت نیازمندی ها را مشخص كرده و بدون پژوهش اقدامی نمی كنیم.
امینی تاكید كرد: در خصوص استفاده از نخبگان در عرصه حكمرانی شكل گیری نظام نخبگانی كارآمد و مطلوب اهمیت دارد. هدف اصلی این نظام نخبگانی باید حل مسائل كشور و سوق دادن جامعه نخبگانی به این مسیر باشد.
وی گفت: در گام نگهداشت نخبگان، مسائل معیشتی و بیمه و حمایت از نخبگان مورد توجه قرار گرفته است. مهمترین عامل در مهاجرت نخبگان احساس عدم اثر گذاری است بنابراین ما به این حوزه توجه كردیم تا نخبگان اثر گذاری خود را داشته باشند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۱۴۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیتالله مرتضوی: «حفظ نظام» به معنای نظام عام اجتماعی است؛ نه نظام سیاسی
استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر اینکه نظام اجتماعی بدون تمایزات حفظ نمیشود، گفت: در استنادهای فقها قابل توجه این است که بر خلاف معنای خاص حفظ نظام در ادبیات سیاسی معاصر که عبارت از نظام سیاسی و حکومت است، فقهای ما در قریب به اتفاق موارد این مفهوم را به عنوان قاعده عام و شامل و در معنای نظام عام اجتماعی، و البته گاهی هم خرده نظامهای اجتماعی مثل نظام خانواده، به کار برده و مثلا میگویند اگر چنین نباشد نظام خانواده یا اقتصاد به هم میریزد. عمده مسأله نظام عام اجتماعی یا خرده نظامهای اجتماعی است؛ نه نظام خاص سیاسی. اگر هم گاهی درباره نظام سیاسی گفته شده، در راستای همان حفظ نظام عام یا خرده نظامهای اجتماعی است.
به گزارش خبرنگار جماران، آیتالله سید ضیاء مرتضوی در جمع فارغ التحصیلان انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در خصوص اینکه «آیا حفظ نظام اوجب واجبات است؟» گفت: وقتی که از عنوان «حفظ نظام» سؤال میشود، اولین پرسش این است که مقصود از «نظام» چیست؟ آیا منظور نظام عام اجتماعی است یا برخی خرده نظامها مثل نظام سیاسی، اجتماعی، امنیت یا بهداشت که در جامعه وجود دارد؟ آنچه از گذشته در فقه ما یا برخی علوم اسلامی مطرح بوده، نظام عام اجتماعی است؛ که البته با تعبیرهای مختلفی از آن نام برده میشود. اما در ادبیات سیاسی سالهای اخیر، آنچه با این عنوان به ذهن متبادر میشود، این عنوان عام نظام اجتماعی نیست بلکه نظام خاص سیاسی و اشاره مستقیم به حکومت هست.
استاد حوزه علمیه قم افزود: متأسفانه گاهی در اظهارنظرها بین این دو عنوان خلط میشود که نوعا هم بی توجه و از سر قصور است؛ ممکن است کسانی هم با توجه جای همدیگر به کار ببرند و مثلا آنچه در فقه برای نظام عام اجتماعی آمده را در برخی اهداف نظام سیاسی استفاده کنند. حفظ نظام در معنای عام اجتماعی یک اصل و قاعده عقلی است که در مسائل مختلف علوم مورد توجه هست. اما حفظ نظام سیاسی هر اندازه هم مهم باشد، یک خرده نظام است که در راستای حفظ نظام عام اجتماعی کارآیی دارد.
وی اظهار داشت: بنده پژوهشی را از نیمه سال 96 شروع کردم و عنوانش «بررسی فقهی حفظ نظام و مسائل آن» است. پنج سال طول کشید و این کار یکی دو سال پیش تمام شده و زیر چاپ است. گاهی جلساتی هم در قم و غیر قم داشتهام که برخی ابعاد این موضوع را مطرح کردهام. آن چیزی که اینجا میخواهم مطرح کنم همین است که «آیا حفظ نظام اوجب واجبات هست یا نیست؟» هدفم از طرح بحث در اینجا یکی توضیح نظر امام خمینی(س) و دوم نقد برخی تعابیر است.
آیتالله مرتضوی تأکید کرد: حفظ نظام به عنوان قاعده و اصل در علوم چند دین محل توجه و استناد بوده؛ مخصوصا در فقه که موضوع بحث ما است. فلاسفه اسلامی و متکلمین در استدلال بر ضرورت نبوت و تشریع و نیز تأکید بر ضرورت وجود امام، رئیس صالح یا معصوم به ضرورت حفظ نظام استدلال کردهاند. چنانچه خواجه نصیر طوسی در شرح سخنی از ابن سینا به تفصیل درباره ضرورت عقلی نبوت، تشریع و وجود پاداش و کیفر بر مبنای نیاز انسان به زندگی اجتماعی و برخورداری از نظام اجتماعی سخن گفته است. یا جناب سید مرتضی علم الهدی پرهیز از اختلال نظام را مبنای ضرورت وجود امام در هر زمان شمرده است. مصادیق را برخی اشکال میکنند اما جایی ندیدهام که کسی بگوید حفظ نظام لازم نیست.
وی با تأکید بر اینکه نظام اجتماعی بدون تمایزات حفظ نمیشود، گفت: خواجه طوسی در اخلاق ناصری جامعه بشری را نیازمند تمایزات بشری شمرده و حتی در استدلال به ضرورت معاد هم به این قاعده استناد کرده است. موارد مختلفی در اصول فقه هم آمده که موضوع حفظ نظام به عنوان یک منبع و مستند مورد توجه قرار گرفته است. مثلا چرا ظواهر گفته انسانها حجت است؟ یکی از استدلالها این است که میگویند اگر غیر از این باشد، نظام اجتماعی به هم میریزد و اصلا سخن گفتن دشوار میشود و نظام مبادلات و تجارت پا نمیگیرد. حتی اخباریون میگویند نظام اجتماعی را نمیشود با شبهات اداره کرد.
استاد حوزه علمیه قم افزود: فقها از گذشته تا کنون نه تنها در ابواب و مسائل مختلفی از فقه به ضرورت حفظ نظام عام و کلان اجتماعی و حرمت اختلال در آن به عنوان قاعده عامی که مورد قبول همه است، نگاه کردهاند و نوعا در تعیین وظایف شرعی و تکالیف دینی مردم به آن استناد کردهاند، بلکه بر همین اساس برآوردن و انجام کلیه نیازهای اجتماعی را فتوای به وجوب میدهند و نیازهای اجتماعی ذیل عنوان «واجب کفایی» مطرح میشود و تمام اینها را «واجبات نظامیه» میگویند؛ یعنی واجباتی که مربوط به حفظ نظام کلان اجتماعی است و چرخ جامعه بر آن اساس میچرخد.
وی یادآور شد: در استنادهای فقها قابل توجه این است که بر خلاف معنای خاص حفظ نظام در ادبیات سیاسی معاصر که عبارت از نظام سیاسی و حکومت است، فقهای ما در قریب به اتفاق موارد این مفهوم را به عنوان قاعده عام و شامل و در معنای نظام عام اجتماعی، و البته گاهی هم خرده نظامهای اجتماعی مثل نظام خانواده، به کار برده و مثلا میگویند اگر چنین نباشد نظام خانواده یا اقتصاد به هم میریزد. عمده مسأله نظام عام اجتماعی یا خرده نظامهای اجتماعی است؛ نه نظام خاص سیاسی. اگر هم گاهی درباره نظام سیاسی گفته شده، در راستای همان حفظ نظام عام یا خرده نظامهای اجتماعی است.